白直

  • pe̍h-ti̍t

釋義

  1. 形容詞 形容人不識相又不知變通。

    第1項釋義的用例:

    • 伊雖然個性較白直,毋過心肝真善良,袂去害人。
      I sui-jiân kò-sìng khah pe̍h-ti̍t, m̄-koh sim-kuann tsin siān-liông, bē khì hāi--lâng.
      (他雖然個性較死心眼,但心地善良,不會做傷害人的事。)

    第1項釋義的近義:

分類